"Τα ελληνικά ήχησαν, όπως ένα άστρο προβάλλει μέσα στη νύχτα".
Γκαίτε
\'Ενας που είχε την τύχη, όταν είναι άνοιξη στη Γερμανία, να περάσει τις Άλπεις με κατεύθυνση το νότο, και έπειτα να συνεχίσει το ταξίδι του με πλοίο προς τα νοτιοανατολικά, όταν περάσει τον Ισθμό της Κορίνθου, αισθάνεται σαν να μπήκε σε καινούριο κόσμο: το πλοίο του το αγκαλιάζει ένα φως τόσο αγνό όσο δεν είδε ποτέ· όλες οι γραμμές των βουνών, των νησιών, που, καθώς ταξιδεύει, ξεπροβάλλουν και χάνονται, προχωρούν και ξεμακραίνουν μπροστά στα μάτια του, έχουν μια καθαρότητα κρυστάλλινη· ο ουρανός και το νερό όπου καθρεφτίζεται είναι γαλανά σαν τους μενεξέδες και τα ζαφείρια· ο αέρας θερμός, γεμίζει με την πνοή του την καρδιά με αινιγματική αγαλλίαση και στο νου έρχονται οι στίχοι του Ευρυπίδη για την πατρίδα του:
"Ανάμεσα από λαμπρότατο αιθέρα πάντα πηγαίνουν απαλά".
[...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)